Uzrok mucanja

Uzrok mucanja

Lepeza uzročnika mucanja je široka jer je i mucanje veoma kompleksno.

Mucanje se javlja kod skoro 1% opšte populacije.

Problemom mucanja su se bavili stručnjaci različitih disciplina, tako da su oni mucanju prilazili u okvira svojih shvatanja. Postoje teorije sa područja medicine, pedagogije, defektologije, psihologije itd.

Organske teorije pretpostavljaju da u osnovi mucanja leži neka organska podloga, nedovoljna lateralizacija celebralnih hemisfera ili slabost motorne delatnosti.

Psihološke teorije kao uzrok mucanja navode emocionalne konflikte ili mucanje smatraju naučnim ponašanjem.

Pedagoške vide uzrok mucanja u nepravilnom govornom vaspitanju.

Neki autori zastupaju mišljenje da je mucanje nasledno.

Još neki od uzroka koji mogu uticati na pojavu mucanja su: neurogeni, lingvistički, kibernetski, neurotski.

Neurogene teorije uzrok mucanja vide u signalnim problemima između mozga i nerava jer mozak ne može pravilno da uskladi različite delove govornog mehanizma uz prisustvo atipične moždane aktivnosti pri govoru. Takođe, neurogeno mucanje mogu uzrokovati povrede mozga ili se može javiti kao posledica moždanog udara.

Lingvistička shvatanja usmerena su na problem sa kojima se dete suočava pri prvim pokušajima kombinovanja reči, kada je potrebno da jezičku misao pretoči u razumljivu rečenicu a govorni aparat još uvek nije spreman za to.

Prema kibernetskim shvatanjima mucanje je uslovljeno postojanjem greške u jednom od kanala auditivnom, vizuelnom, taktilnom, kinestetičkom pri čemu dolazi do zakasnelog prijema izgovora u nekom od ovih kanala.

Objašnjenje nastanka mucanja kao neurotske reakcije usmereno je na povezivanje mucanja sa oralnim zadovoljnjem, ili analno-erotskom potrebom, ili sa javljanjem usled poremećenih interpersonalnih odnosa sa roditeljima.

U svakom slučaju lepeza uzročnika mucanja je široka, nekad oni mogu biti samostalni ali i udruženi.

Ukratko rečeno uzrok mucanja leži u neurološkoj osnovi i predispozicijama podpomognutim okidačima iz sredine, što spoljašnjim, što unutrašnjim psiho-socijalnim.

Predispozicija može biti nasledna ili stečana za vreme intrauterinog života usled bolesti roditelja, ili delovanja štetnih faktora na plod.

Jedna od savremenih teorija, kojom se vodimo u Centru Fluenta je teorija dr Martina F. Švarca, iz koje je i proizašla metoda Tehnika pasivnog izdaha“ . On smatra da se osobe koje mucaju rađaju sa genetskom predispozicijom kod kojih pod uticajem stresa dolazi do grča glasnica – laringospazam, koji predstavlja urođeni refleks. Stezanje gasnica za sobom povlači mucanje, koje predstavlja uslovni refleks ili naučeno ponašanje.

Kada smo pod stresom mišići su nam napeti. Ova tenzija se može izmeriti. Istraživanja su dokazala da tu tenziju fokusiramo u pojedinim delovima tela, pre svega u mišićima ramenog pojasa, trbušnog zida, donjeg dela leđa, lica i ruku. Ova žarišta su nazvana ciljna mesta. Istraživanja dr Švarca su pokazala da je i određena grupa ljudi pod uticajem stresa imala ciljna mesta u mišićima i oko mišića glasnica.

Podelite ovaj članak i pomozite nekome ko muca. Hvala. [TheChamp-Sharing]

Uzrast i mucanje

Uzrast i mucanje

Mucanje se najčešće javlja od polovine druge pa do pete godine.

I to kod deteta koje je progovorilo i čiji je govorno-jezički razvoj do tada protekao bez vidljivih smetnji i teškoća. Oko 2,5% dece tokom razvoja prolazi kroz ovaj period. Kod oko 70% dece spontano nestaje ne ostavljajući nikakve posledice po govor.

Sledeći kritični period za pojavu mucanja je period oko sedme godine što se poklapa sa polaskom deteta u školu. Ovo je period adaptacije na novu sredinu, period potvrđivanja ličnosti deteta i sticanja novog socijalnog statusa i nametanja prevelikih zahteva od strane roditelja ili nastavnika, koje dete ne može da ispuni.

Nakon toga sledi period puberteta i burnih bioloških i psiholoških promena koje utiču na pojavu mucanja.

Pol i mucanje

Mucanje je češće kod muške dece nego kod ženske i to u odnosu 4 prema 1. Razlog ove disproporcije može biti zbog sporijeg sazrevanja nervnog tkiva kod dečaka, ali ga možemo naći i u kulturološko-socijalnoj atmosferi u kojoj se vaspitavaju dečaci.

Podelite ovaj članak i pomozite nekome ko muca. Hvala. [TheChamp-Sharing]

Mehanizam nastanka mucanja

Mehanizam nastanka mucanja

Borba je ono što dete odabere da uradi kako bi odblokiralo svoje glasnice.
Kao što je poznato dete počinje da muca između dve i po i treće godine.

Jednog dana ono je, iz jednog ili više razloga, u stanju stresa.

Bitno je napomenuti da je razvoj govora i jezika išao normalni tokom, u pitanju je dete čije verbalne sposobnosti nisu bile oštećene. Ono što je stresno za trogodišnje dete ne mora biti stresno za odraslu osobu, ne mora čak ni biti vidljivo.

Najčešći stresovi za trogodišnje dete mogu biti polazak u obdanište, preseljenje u nov komšiluk, svađa roditelja ili to što su ga roditelji ostavili kod bake i otišli na odmor. Važno je da određeni stres nije kritičan već dovoljan. Ali isto tako ti stresovi mogu biti i pozitivni kao što je odlazak na rođendan, dolazak gostiju, odlazak prvi put na more ili zimovanje. Pored ovih stresova postoje i oni koji su vezani za lučenje bazičnih hormona ili oni koji se javljaju ukoliko je dete iscrpljeno zbog bolesti ili fizičkog umora ili loših vremenskih prilika.

Takođe, period intezivnog razvoja govora i detetova borba da jezičku zamisao pretoči u govor, kao i razvoj apstraktnog mišljenja i novih saznanja je stres za dete. Potreba da to što je zamislilo i kaže a da ga odrasli u svojo brzini ne prekinu pokreće i stres brzine govora koji je i najčešći stres koji utiče na javljanje mucanja kod dece.

Pošto je ovo dete rođeno sa tendencijom da se kod njega stresom izazvana tenzija nalazi u mišićima glasnica, kada dođe do stresa i kada ono pokuša da govori tako što će mu se spojiti glasnice, stres je toliko veliki da se zbog dodatne tenzije glasnice iznenada «zablokiraju». Odnosno dolazi do larigospazma. Iznenada, po prvi put, dete shvata da nije u stanju da govori. Kada se to dogodi, ono čini nešto što je sasvim normalno, počinje da se bori kako bi se oslobodilo laringospazma. Borba je ono što dete odabere da uradi kako bi odblokiralo svoje glasnice. Pošto ta borba konačno dovede do toga da dete uspe da progovori, ona je naučena i postaje navika, za dete ona je nagrada i zato se veoma lako učvršćuje u detetovo govorno ponašanje.

Ukoliko ovaj proces počne na bilo koji način da uznemirava dete ili onoga ko mu prisustvuje što je najčešće roditelj, zasigurno će biti posejana klica kasnijih patoloških oblika mucanja.

Ta borba se može odvijati na usnama ili jeziku i tada se zove primarno mucanje. Ova borba nije prenaglašena ali je u svakom slučaju u pitanju napor koji dete ulaže da bi govorilo, jer stepen laringospazma nije visok. Važna karateristika primarnog mucanja je da dete nije svesno činjenice da ima poteškoća. Tek posle izvesnog vremenskog perioda ono postaje svesno, bilo da direktno čuje poteškoće, bilo da primećuje kako drugi reaguju na njegovo mucanje. Kada se to desi ono počinje da brine i još se više napreže, čime blokira glasnice i intenzivira borbu potrebnu da se osobodi te blokade. Sada borbe postaju intenzivne i dete prelazi u sekundarno mucanje.

Osim mnogo intenzivnije borbe, presudna razlika između primarnog i sekundarnog mucanja je u tome što se dete sa sekundarnim mucanjem, znajući da će imati problema sa određenom rečju ili glasom, priprema za poteškoću i još više blokira svoje glasnice. Drugim rečima, dete sa sekundarnim mucanjem ima stres zbog predviđanja. Ono vidi unapred; ono se priprema za poteškoću.

Podelite ovaj članak i pomozite nekome ko muca. Hvala. [TheChamp-Sharing]

Call Now Button